In dit wetsvoorstel wordt de strafbaarstelling voorgesteld van het willens en wetens openbaar maken van beeldmateriaal van slachtoffers die dringend hulp behoeven of inmiddels zijn overleden. Het komt geregeld voor dat omstanders foto’s of filmpjes maken van personen die zwaar gewond zijn, vechten voor hun leven of die zelfs al gestorven zijn. Ook vaak in situaties waarbij anderen (nog) wel (proberen) te helpen, steken overige omstanders zelf geen hand uit, behalve naar hun telefoon om het drama te fotograferen of te filmen. Dit fotograferen of filmen is op zichzelf al afkeurenswaardig, maar het publiekelijk delen van de beelden, wat in de praktijk veelvuldig voorkomt, is ronduit onacceptabel. Het is een daadwerkelijke inbreuk op de privacy van een slachtoffer. Op het moment dat iemand slachtoffer is geworden van bijvoorbeeld een ongeval of een misdrijf verkeert deze persoon doorgaans in een hulpeloze toestand. Op dergelijke momenten is het voor het slachtoffer zeer onwenselijk dat er beelden worden gemaakt die worden verspreid, van hem of haar in die kwetsbare toestand. Ook naasten en nabestaanden kunnen eronder lijden. Er zijn situaties bekend dat de beelden al op het internet circuleerden voordat de naasten van een ongeval op de hoogte waren gesteld. Hoe erg dat is, behoeft nauwelijks bespreking. Een normstelling met strafbedreiging is derhalve op zijn plaats.