'Forensisch-medische expertise in de strafrechtelijke bewijsvoering'

In dit artikel worden de werkzaamheden van een eerstelijns forensisch arts en de opleiding tot forensisch arts beschreven. Hieruit blijkt dat niet zonder meer mag worden aangenomen dat een forensisch arts in staat is om de rol van deskundige te vervullen. De gerechtelijke instanties dienen de opleiding en ervaring keer op keer te toetsen. De aanduiding ‘forensisch arts’ klinkt vertrouwenwekkend,  maar veelal gaat het om een basisarts en niet om medisch specialist. In complexe of uitzonderlijke medische vraagstukken, die tijdens een strafzaak aan de orde komen, kan beter een medisch specialist op het betreffende vakgebied worden benoemd, dan een forensisch arts, al of niet ingeschreven in het register van gerechtelijk deskundigen. Deskundigheid zonder praktijkervaring in het betreffende specialisme is eigenlijk onmogelijk.

Lees verder:

• Forensisch-medische expertise in de strafrechtelijke bewijsvoering door Dr. mr. C. Das en Dr. U.J.L. Reijnders in  Expertise en Recht Nr. 1, februari 2015

'Strafrecht en de kwaliteit van zorg | Een benadering vanuit de gezondheidsrechtelijke praktijk'

Het strafrecht speelt naar het lijkt steeds vaker een prominente rol in de zorg, mede door een aantal geruchtmakende zaken (bijvoorbeeld de zaak tegenneuroloog Jansen Steur en de zaak tegen de Hoornse gynaecoloog). Dit roept vragen op over de betekenis van het strafrecht in de zorg en de effecten van het gebruik van het strafrecht in de zorg op de kwaliteit van de zorg. Deze bijdrage geeft eerst een samenvatting van de toepasselijke wet- en regelgeving en een inventarisatie van de recente jurisprudentie en literatuur, met bijzondere aandacht voor de samenloop van straf- en tuchtrecht in de zorg. Aan de hand hiervan worden een aantal knelpunten met betrekking tot de kwaliteit en de normering van die kwaliteit van zorg geïnventariseerd.

Lees verder:

• Strafrecht en de kwaliteit van zorg | Een benadering vanuit de gezondheidsrechtelijke praktijk door W.K. Kastelein in Tijdschrift voor Gezondheidsrecht 2015 afl. 2

'Strafrecht als waarborg en bedreiging van kwaliteit van zorg tegelijk'

De strafrechtelijke rechtshandhaving is gericht op het afdwingen van normconform gedrag. Als zodanig vormt het een waarborg voor de kwaliteit van zorg. In zijn toepassing kan het ook een bedreiging voor de kwaliteit vormen. In het zoeken naar de balans tussen beide komen in dit artikel enkele hoofdkenmerken van het systeem van strafrechtelijke rechtshandhaving in het algemeen aan de orde. Daarna wordt bijzondere aandacht besteed aan enkele bijzondere onderwerpen, zoals de medische exceptie, de positie van het OM, het strafbare ziekenhuis, strafrecht als schadevergoedingsrecht en, gegeven de ontwikkelingen in de wetgeving, het onvermijdelijke verschoningsrecht. Lees verder:

• Strafrecht als waarborg en bedreiging van kwaliteit van zorg tegelijk door P.A.M. Mevis in Tijdschrift voor Gezondheidsrecht 2015 afl. 2

Aangifteplicht Zorgfraude Geldt Ook Voor Zorgverzekeraars, Indicatieorganen En Zorgkantoren

In een recent Besluit heeft de Minister van Veiligheid en Justitie duidelijk gemaakt dat zorgverzekeraars, zorgkantoren en indicatieorganen als het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) een aangifteplicht hebben als hun duidelijke signalen van zorgfraude ter ore komen.

Ten aanzien van ernstige vermoedens van zorgfraude bestond tot voor kort onduidelijkheid over de vraag of wel of geen aangifteplicht voor zorgverzekeraars, zorgkantoren en indicatieorganen moest worden aangenomen.

De Minister van Veiligheid en Justitie heeft daarom in de Algemene Maatregel van Bestuur van 25 november 2014 de strekking van artikel 162 lid 4 Sv expliciet uitgebreid tot zorgverzekeraars in de zin van artikel 1 sub b van de Zorgverzekeringswet (Zvw), indicatieorganen als bedoeld in artikel 9a lid 1 van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) en rechtspersonen ex artikel 40 van de AWBZ.

Lees verder:

• Aangifteplicht Zorgfraude Geldt Ook Voor Zorgverzekeraars, Indicatieorganen En Zorgkantoren, Dirkzwager
• Besluit in verband met verduidelijking aangifteplicht bij zorgfraude (Stb. 2014, 465)

De casus Tuitjenhoorn: Conclusies, adviezen en oordeel achteraf

In dit artikel wordt de casus Tuitjenhorn besproken, waarbij een huisarts een terminaal zieke patiënt twee injecties toedient, waarna de patiënt overlijdt. Nadat de coassistent de casus bespreekt met haar begeleider bij het AMC, dit tot een melding aan de IGZ leidt en aan de huisarts een tijdelijk verbod tot beroepsuitoefening wordt opgelegd, pleegt de huisarts suïcide. Aandacht wordt besteed aan het Rapport van de Evaluatiecommissie Tuitjenhorn, naar aanleiding van de uitspraak over het opgelegde bevel, aan het handelen van de IGZ en de communicatie van overheidswege. Lees verder:

• De casus Tuitjenhoorn Conclusies, adviezen en oordeel achteraf door Mr. A.C de Die in Tijdschrift voor Gezondheidsrecht aflevering 8 2015