De verhouding tussen de strafrechtelijke en bestuursrechtelijke handhavingsstelsels worden benaderd vanuit het oogpunt van coherentie. In de strafrechtelijke sanctionering is de WED het centrale uitgangpunt. De auteur acht uiteindelijk deze wet nog steeds toekomstbestendig. Andere benaderingen verliezen aan coherentie. De auteur doet enkele voorstellen voor verbetering en aanpassing van artikel 1 en 59 WED. De bestuursrechtelijke benadering start bij de Wft als centrale wet, maar de sanctionering is minder gestructureerd als in het strafrecht.

Het valt niet te loochenen dat ook in de tweede helft van 2020 de rechtspraktijk, net als de samenleving in haar geheel, vooral (en soms alleen maar) in het teken van COVID-19 heeft gestaan. Het leidde in het parlement tot spoed- en noodwetgeving, tot (deels) minder fysiek toegankelijke zittingen, en tot telehoren en videoverbindingen tussen de rechtszaal en de in de penitentiaire inrichtingen verblijvende verdachten. Toch valt over de periode waarover in deze kroniek verslag wordt gedaan het nodige op te tekenen. In willekeurige volgorde vallen te noemen het in december 2020 ronduit ontluisterend rapport over de Toeslagenaffaire van de parlementaire ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag (commissie Van Dam) getiteld ‘Ongekend onrecht’.

Meer dan vijf jaar geleden verscheen het kritische advies van de Afdeling advisering van de Raad van State over de rechtsbescherming bij bestuurlijke boetes. In deze bijdrage wordt allereerst in grote lijnen de ontwikkeling van boetebevoegdheden en wetgeving geschetst. Vervolgens wordt het advies van de Afdeling advisering van de Raad van State besproken Ten slotte wordt een aantal wetswijzigingen besproken die naar het oordeel van de auteurs noodzakelijk zijn.

Deze week is een nieuwe editie van het Tijdschrift voor Bijzonder Strafrecht & Handhaving (TBS&H) uitgekomen. Dit eerste nummer van 2021 betreft een speciaal nummer. Dit themanummer is bijzonder, omdat het stemmen bevat uit het verleden. Wat bedoelen we hiermee? Dit themanummer bevat bijdragen van oud-hoogleraren die zich in het verleden op de een of andere manier hebben beziggehouden met het bijzondere strafrecht in de breedste zin des woords. Enkele oud-hoogleraren – ooit verbonden aan verschillende universiteiten van het land – waren bereid om vanuit hun perspectief actuele ontwikkelingen nader te bespreken. In totaal hebben acht oud-hoogleraren hun licht laten schijnen over kwesties in het bijzondere strafrecht.