Door verschillende financiële schandalen die de afgelopen jaren aan het licht zijn gekomen (zoals Imtech, Vestia, SNS, DSB en Rochdale) wordt de kwaliteit van het bestuur van dergelijke organisaties steeds vaker in twijfel getrokken. Zulke schandalen zorgen voor een verlies van vertrouwen bij vele mensen die afhankelijk zijn van de integriteit van zulke organisaties, die onder andere verantwoordelijk zijn voor de pensioenen, levensonderhoud en financieel kapitaal van de samenleving.

Leiders van een organisatie worden over het algemeen gezien als respectabele mensen die geselecteerd zijn voor hun bestuurdersfunctie op basis van hun geschiktheid, kennis en vaardigheden. Waarom zou een goed betaalde en gerespecteerde bestuurder het risico nemen om fraude te plegen en daarmee zijn eer, reputatie en carrière in gevaar brengen?

In veel onderzoeken worden schandalen toegeschreven aan het gebrek aan controle. Anderen zijn echter van mening dat er verder gekeken moet worden dan corporate governance om fraude te kunnen verklaren. Strengere regels, duidelijkere richtlijnen, meer intern en extern toezicht, verbeterde handhaving en de bijbehorende mogelijke sancties worden niet voldoende geacht om het gedrag van bestuurders te kunnen reguleren. Onder andere door verschillende beperkingen in de wet ondervinden bestuurders onvoldoende motivatie in termen van wettelijke aansprakelijkheid om zich al dan niet aan de regels te houden. Er zal meer nadruk gelegd moeten worden op de ethische verplichtingen van bestuurders.

Naar aanleiding van de financiële crisis is er een toenemende aandacht gekomen voor de geschiktheid en integriteit van bestuurders van financiële organisaties. Bestuurders zijn verantwoordelijk voor de organisatie en wanneer zij verzuimen om hun bestuurlijke rol goed te vervullen kan dit desastreuze gevolgen hebben voor een organisatie

Lees verder: