Deze bijdrage onderzoekt onder welke omstandigheden bestuursorganen bij toezicht en handhaving in de sociale zekerheid gebruikmaken van informatie die is vergaard door particuliere onderzoekbureaus en hoe het bestuursrecht grenzen stelt dan wel zou moeten stellen aan deze particuliere bewijsverkrijging.

Eerst wordt beschreven wat private recherche inhoudt en waarom zij ontstaat. Daarvoor wordt gebruikgemaakt van bestaande inzichten in het strafrechtelijk domein. (Digitale en technologische) expertise, flexibiliteit en effectiviteit van het private onderzoek blijken aantrekkelijke factoren te zijn. Vervolgens wordt bezien in welke mate de wetgever geprivatiseerd bestuursrechtelijk toezicht mogelijk heeft geacht, eerst in het algemeen en vervolgens specifiek in de sociale zekerheid.

Daarna volgt een beschrijving van de grenzen die de Centrale Raad van Beroep aan de inschakeling van particuliere recherche heeft gesteld. Vervolgens wordt gereflecteerd op een normatief kader voor de inschakeling van particuliere recherche in het publieke domein.

Lees verder: