Rechtbank Den Haag 14 februari 2017, ECLI:NL:RBDHA:2017:1277

Bij vonnis van de meervoudige strafkamer van deze rechtbank van 18 april 2016 is bezwaarde (rijschoolhouder en rijinstructeur) veroordeeld voor omkoping van een CBR-examinator tot een taakstraf (werkstraf) van 240 uren, subsidiair 120 dagen vervangende hechtenis, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht en tot een ontzetting van het recht tot uitoefening van het beroep van rijschoolhouder voor de duur van 5 jaar. De bezwaarde heeft tegen dit vonnis hoger beroep ingesteld.

In deze strafzaak heeft de officier van justitie een ontnemingsvordering aangekondigd en aanhangig gemaakt.

Naar aanleiding van een brief van de Verkeerstoren van 27 september 2016 (met daarin als de geplande behandeldatum 13 december 2016), heeft de raadsman op 24 oktober 2016 zijn onderzoekswensen (het horen van achtenveertig getuigen) ingediend bij de Verkeerstoren, met het verzoek om doorgeleiding naar de voorzitter van de kamer die de ontnemingsprocedure zal gaan behandelen en met afschrift aan de officier van justitie.

Op 24 oktober 2016 heeft de raadsman van het kabinet rechter-commissaris een ontvangstbevestiging ontvangen, met daarin de mededeling dat de officier van justitie om een standpunt is gevraagd.

Vervolgens zijn bij beschikking van de rechter-commissaris, belast met de behandeling van strafzaken in deze rechtbank, van 23 december 2016 alle verzoeken tot het horen van getuigen afgewezen. De rechter-commissaris zag af van het horen van verzoeker, nu er geen onduidelijkheid bestond omtrent de doelstelling van het verzoek.

De bezwaarde heeft tegen deze beslissing bezwaar ingediend.

De beoordeling van het bezwaar

De raadkamer van de rechtbank is bevoegd tot afdoening van het bezwaar.

Het bezwaarschrift is tijdig ingediend.

De raadsman heeft zich in raadkamer primair op het standpunt gesteld dat de rechter-commissaris niet bevoegd was te beslissen op het verzoek tot het horen van getuigen nu, zo begrijpt de rechtbank, reeds namens de officier van justitie mededeling was gedaan van het voornemen tot oproepen voor de behandeling van de ontnemingsvordering op 13 december 2016. Volgens de Hoge Raad is vanaf dat moment enkel de zittingsrechter bevoegd om te beslissen op een verzoek tot het horen van getuigen (ECLI:NL:HR:2015:505). Dit dient te leiden tot niet-ontvankelijkverklaring van bezwaarde in het bezwaar. Subsidiair heeft de raadsman verzocht de rechter-commissaris te gelasten de getuigen te horen.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat bezwaarde niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in zijn bezwaar.

De rechtbank overweegt als volgt.

De rechtbank stelt voorop dat de ontnemingsprocedure conform jurisprudentie van de Hoge Raad niet een op zichzelf staande procedure vormt, maar een aanhangsel is van de strafvervolging en moet worden gezien als een van de aanvankelijke strafvervolging afgesplitste procesgang en niet als een toevoeging daarvan (HR 26 oktober 1999, JOW 1999, 70 en HR 28 november 1995, JOW 1996, 170).

Op grond van artikel 270 Sv vangt het onderzoek in de strafzaak ter terechtzitting aan na uitroeping van de zaak door de voorzitter. Vanaf dat moment is het de zittingsrechter die op de voet van artikel 316 Sv moet beslissen of enig (nader) onderzoek door de rechter-commissaris noodzakelijk is. Dit geldt naar het oordeel van de rechtbank ook voor de van de aanvankelijke strafvervolging afgesplitste ontnemingsprocedure.

In de onderhavige zaak, waarin de behandeling van de strafzaak op 4 april 2016 ter terechtzitting is aangevangen, was de rechter-commissaris dan ook niet bevoegd te beslissen op het op 24 oktober 2016 ingediende verzoek van de raadsman tot het horen van getuigen in de ontnemingsprocedure. Tegen een onbevoegd gegeven beslissing van de rechter-commissaris staat geen bezwaar open. Dit leidt ertoe dat de rechtbank bezwaarde niet-ontvankelijk zal verklaren in zijn bezwaar.

De rechtbank verklaart bezwaarde niet-ontvankelijk in het bezwaar.

Lees hier de volledige uitspraak.