Rechtbank Amsterdam 25 september 2014, ECLI:NL:RBAMS:2014:6461

Aan verdachte is ten laste gelegd dat hij, op een of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 30 september 2009 tot en met 28 december 2009 in Amsterdam, althans in Nederland, tezamen en in vereniging, althans alleen, opzettelijk, een salarisspecificatie van oktober 2009, d.d. 31-10-2009 (doc 07-14) en/of een salarisspecificatie van september 2009, d.d. 30-09-2009 (doc 07-15) en/of werkgeversverklaring d.d. 28-12-2009 (doc. 07.12), zijnde(een) geschrift(en) bestemd om tot bewijs van enig feit te dienen, heeft/hebben gebruikt en/of voorhanden heeft/hebben gehad en/of heeft/hebben afgeleverd, als ware het/zij echt en onvervalst, immers heeft /hebben verdachte en/of zijn mededader(s) deze valse en onjuiste werkgeversverklaring en/of salarisspecificatie overlegd en/of verstrekt ter verkrijging van een hypothecaire geldlening.

De rechtbank overweegt ambtshalve dat in het eerste gedeelte van de tenlastelegging het woord “valse” vóór de woorden “salarisspecificatie” en “werkgeversverklaring” ontbreekt. Dat leidt niet tot nietigheid van de dagvaarding. Uit de verdere tekst van de tenlastelegging kan immers duidelijk worden opgemaakt dat de opsteller van de tenlastelegging heeft bedoeld dat sprake is van valse salarisspecificaties en een valse werkgeversverklaring.

In de tenlastelegging ontbreekt echter wel enige feitelijke omschrijving van de elementen waaruit die valsheid zou bestaan. Het is bij een verdenking van overtreding van artikel 225 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht gebruikelijk dat in de tenlastelegging de valsheid feitelijk wordt omschreven, aangezien deze term voornamelijk een kwalificatieve betekenis heeft. Gelet hierop en op de omstandigheid dat het blijkens het dossier in de onderhavige zaak gaat om een verdenking van intellectuele valsheid, bestaat des te meer aanleiding die nader feitelijk uit te werken. De rechtbank is van oordeel dat het ten laste gelegde feit onvoldoende feitelijk is omschreven. Daarom voldoet de dagvaarding niet aan de vereisten van artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering en dient deze nietig te worden verklaard.

De rechtbank verklaart de dagvaarding ten aanzien van het ten laste gelegde nietig.

Lees hier de volledige uitspraak.