Tot de financiële crisis van 2008 vielen financiële instellingen onder hun nationale toezichthouder. Met de intrede van de Europese toezichthoudende autoriteiten (EBA, EIOPA en ESMA) in 2011 en de overdracht van het bankentoezicht in de Eurozone naar de ECB in 2014, kregen ook deze organisaties een voorname rol bij het toezicht.

In dit boek legt de auteur uit wanneer welke van de diverse toezichthouders bevoegd is en hoe zij samenwerken. Een illustratie van de vragen die de auteur beantwoordt: een beleggingsonderneming heeft voornamelijk klanten in lidstaat A, maar is gevestigd in lidstaat B, welke lidstaat heeft de leiding bij het toezicht? EBA is van oordeel, dat een nationale toezichthouder PSD II onvoldoende handhaaft, kan EBA ingrijpen? Als EBA ingrijpt, bij welke rechter kan de financiële onderneming klagen? Wat heeft de ECB te zeggen over een bijkantoor in Nederland van een Britse bank, en wat indien die bank Amerikaans is?

Dit boek is relevant voor iedere jurist die zich met financieel toezicht bezighoudt, bijv. bij een financiële instelling, advocatenkantoor, toezichthouder, ministerie, de rechterlijke macht of uit wetenschappelijk interesse.