Op 24 januari jl. heeft Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie een wetsvoorstel waarin een plicht voor de curator is opgenomen om door hem geconstateerde faillissementsfraude te melden bij de rechter-commissaris naar verschillende adviesorganen gestuurd. De rechter-commissaris beslist dan of wel of geen aangifte moet worden gedaan.

De Toelichting op het wetsvoorstel spreekt ook over zwaardere informatie- en medewerkingsverplichtingen voor de bestuurder. De curator dient te worden ingelicht over eventuele buitenlandse vermogensbestanddelen, zoals banktegoeden en onroerend goed, en de bestuurder moet hem medewerking verlenen om daarover de beschikking te krijgen.

Dat klinkt heel mooi, maar de vraag is of een maligne bestuurder hier zich veel gelegen aan zal laten liggen. Indien buitenlands vermogen voor de curator niet zichtbaar en traceerbaar is, en uit de administratie niet is af te leiden dat vermogen is onttrokken, zal dit toch buiten het beeld van de curator blijven. Echter, wanneer er een vermoeden bij de curator bestaat waarop aangifte volgt, het OM onderzoek verricht en tot vervolging overgaat, is de kans dat de bestuurder tegen de lamp loopt groter. Het OM beschikt doorgaans over meer middelen en mankracht om fraude te achterhalen.

Ook staat in het wetsvoorstel dat bij overhandiging van de administratie deze leesbaar moet zijn. Indien deze digitaal wordt aangeleverd moeten eventuele benodigde encryptiesleutels ook worden overhandigd. Tegenwoordig wordt de administratie veelal online bijgehouden en is alles opgeslagen in de cloud.

Al met al is het wetsvoorstel een stap in de goede richting van de bestrijding van faillissementsfraude. Uiteindelijk zal het OM na aangifte daadwerkelijk tot vervolging over moeten gaan, wil het wetsvoorstel - indien het in werking zou treden - ook echt effect hebben. Het zal in belangrijke mate afhangen van de prioriteit die het OM aan dergelijke zaken zal geven.

Lees verder: