De rechtbank Den Haag heeft zeven verdachten veroordeeld voor hun aandeel in het plaatsen en beheren van illegale gokzuilen in horecagelegenheden en winkels. Door deze gokzuilen behaalden ze substantiële winsten. Dat gebeurde in een periode van april 2017 tot april 2018 in onder meer Den Haag. De rechtbank oordeelt dat de zeven samen een criminele organisatie vormden.

Drie broers (46, 39 en 35 jaar oud) hadden de leiding. Zij krijgen ieder een taakstraf 240 uur en een voorwaardelijke celstraf van 10 maanden met een proeftijd van twee jaar. De andere verdachten (39, 38, 36 en 34 jaar oud) hadden een meer ondersteunende rol en krijgen ieder een taakstraf opgelegd van 120 uur en een voorwaardelijke celstraf van 5 maanden.

Gokzuilen

De zaak kwam aan het licht na onder meer anonieme meldingen bij opsporingsdiensten. Verschillende personen zouden zich bezighouden met het op grote schaal aanbieden en faciliteren van illegale gokzuilen bij ondernemers en het witwassen van verdiende geldbedragen. Zestien ondernemingen zijn nader bekeken door de politie, maar zeer waarschijnlijk werd nog in vijfenvijftig andere ondernemingen illegaal gegokt, alle gefaciliteerd door de criminele organisatie. Negen mensen waren in beeld die samen deze criminele organisatie vormden. Twee van hen zijn niet vervolgd omdat ze Duitse staatsburgers zijn. De zaken van zeven verdachten zijn nu door deze rechtbank behandeld.

Werkwijze

Een gokzuil bestond uit een computer met daarop speciale software. Deze computers werden door de organisatie bij de diverse horecagelegenheden en winkels geplaatst. Een lid van de organisatie maakte met de betreffende ondernemer afspraken over de verdeling van de winst. De klant (de gokker) betaalde over het algemeen een contant geldbedrag aan de ondernemer en kon via de gokzuil op sportwedstrijden gokken, veelal een voetbalwedstrijd. Bij succes voor de klant werd het bedrag door de ondernemer contant aan de klant uitgekeerd.

De leden van de criminele organisatie installeerden de software op de computers. Vaak stonden bij de afzonderlijke ondernemers meer dan één computer waarop gegokt kon worden. De organisatie kon op afstand zien hoeveel er per gokzuil was omgezet en wat de eventuele winst of verlies was. Als de organisatie zag dat er veel omzet was gemaakt bij een ondernemer, ging er iemand bij de ondernemer langs om het contante geld op te halen. Daarna werd het overzicht van de desbetreffende gokzuil weer op nul gezet.

Als een ondernemer het door de klant gewonnen bedrag niet direct zelf contant kon uitbetalen, zorgde de organisatie ervoor dat er geld werd geleverd om dat alsnog te kunnen doen. De ondernemer moest dit 'geleende' geldbedrag terugverdienen. De organisatie fungeerde daarom in die zin ook als een financieel vangnet voor de ondernemers en creëerde zo een afhankelijkheidsrelatie.

Oordeel rechtbank

De rechtbank oordeelt dat de verdachten in een duurzaam en gestructureerd samenwerkingsverband een grote hoeveelheid ondernemingen, met name horecagelegenheden, hebben voorzien van gokzuilen. Deze waren bestemd om illegaal online te kunnen gokken op sportwedstrijden. Op professionele en grootschalige wijze werden winsten behaald. Daarnaast hebben zij de inkomsten uit de illegale gokactiviteiten witgewassen.

Hoewel dit onderzoek gecompliceerd en grootschalig was, heeft het langer geduurd dan noodzakelijk voordat de zaken van deze zeven verdachten voor de rechter zijn gebracht. De redelijke termijn is fors overschreden met meer dan 2,5 jaar. Dit heeft ook nadelige gevolgen gehad op het leven van de verdachten. De rechtbank heeft hier rekening mee gehouden in de strafmaat.

Al de verdachten worden ook veroordeeld tot het betalen van een geldbedrag aan de staat.