Advocatuur en Openbaar Ministerie liggen regelmatig in de clinch over de vraag of in beslag genomen stukken onder de reikwijdte van het verschoningsrecht vallen. Informatie die is verkregen in het kader van de beroepsuitoefening als advocaat, wordt beschermd door het verschoningsrecht. Om vast te stellen of informatie onder de reikwijdte van het verschoningsrecht valt, is telkens de vraag of deze ‘als zodanig toevertrouwd’ is aan de advocaat (artikel 218 Sv). In deze column wordt ingegaan op een recent voorbeeld van een zaak waarin verdediging en Openbaar Ministerie een discussie over de reikwijdte van het verschoningsrecht tot en met de Hoge Raad hebben uitgevochten.

Ieder bedrijf kan in aanraking komen met een – meer of minder dwingend – verzoek van het Openbaar Ministerie om bepaalde gegevens te verstrekken. Niet alleen verdachten kunnen geconfronteerd worden met het Openbaar Ministerie. Juist een derde kan gehouden zijn om gegevens te verstrekken, indien redelijkerwijs kan worden vermoed dat deze toegang heeft tot bepaalde gegevens die in het belang van het onderzoek zijn. Zo kan bijvoorbeeld bij een bank een overzicht van de transacties ten aanzien van een specifiek bankrekeningnummer worden gevorderd; bij een reisorganisatie gegevens over geboekte reizen door bepaalde personen; of bij een accountantskantoor of een belastingadvieskantoor gegevens ten aanzien van een van hun klanten. 

Door Marleen Velthuis (Stibbe Advocaten)

Veel personen lijken zich onvoldoende bewust van het feit dat het opstellen of gebruiken van documenten die geen juiste of volledige weergave van de werkelijkheid bevatten een strafbaar feit kan opleveren. Aan de andere kant is het toepassingsbereik van artikel 225 Sr zeker niet onbeperkt. In deze column wordt de zaak van advocaat Cornegoor besproken. Die zaak vormt een mooie illustratie van de soms dunne lijn als het gaat om de vraag wanneer al dan niet sprake is van strafrechtelijk laakbare valsheid in geschrift. 

Een belastingaangifte moet binnen de gestelde termijn worden gedaan. Die termijn staat bij ‘aanslagbelastingen’ zoals inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting in de uitnodiging tot het doen van aangifte. Tenzij hiervan uitstel wordt verleend, is dat na ommekomst ‘te laat’. Een aangifte die na een (ambtshalve) belastingaanslag wordt ingediend wordt in elk geval niet meer als 'aangifte' maar als 'bezwaarschrift' aangemerkt. Herinneringen en aanmaningen zullen dan al zijn genegeerd. Tot welk moment kan nog een 'vereiste aangifte' worden gedaan, ter voorkoming van fiscale en strafrechtelijke gevolgen?