De notaris oefent als ambtenaar binnen de rechtsorde een verantwoordelijke taak uit. Zijn doen en laten wordt van diverse kanten kritisch gevolgd en bekeken. Maakt de notaris een misstap of lijkt het daarop, dan zal daar door diverse ogen naar gekeken worden. Om te beginnen bestaat er toezicht vanuit de beroepsgroep zelf. Ook zijn er de rechterlijke instanties die zich over het doen en laten van de notaris kunnen buigen: de tuchtrechter, de civiele rechter, de strafrechter en de bestuursrechter. Het is interessant te bezien of, en zo ja, hoe die verschillende instanties interfereren en wat de gevolgen zijn van de diverse juridische interventies voor de betrokken notarissen en de beroepsgroep als geheel.

Deze bijdrage beperkt zich tot de rechterlijke instanties en heeft bijzondere aandacht voor de inzet van het strafrecht. Betoogd wordt dat het beschikbare onderzoek naar de gevolgen van strafrechtelijke interventie voor witteboordendaders om terughoudendheid vraagt: veel is nog onduidelijk, maar afschrikking lijkt niet te worden bereikt, terwijl de ‘collateral damage’ voor betrokken notarissen aanzienlijker is dan volgens de straftheorie wordt beoogd. Het is dus maar zeer de vraag of het strafrecht hier het ‘optimum remedium’ is. Tuchtrecht en civielrecht zijn mogelijk betere middelen om notarissen op het rechte pad te houden.

Lees hier het volledige artikel: