Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 9 oktober 2017, ECLI:NL:GHARL:2017:8737

De kantonrechter heeft het beroep van de gemachtigde tegen de beslissing van de officier van justitie ongegrond verklaard. De kantonrechter is tot het oordeel gekomen dat de officier van justitie het beroep tegen de inleidende beschikking terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. Ook nadat bij brieven van 11 juni 2014 en 30 juni 2014 gelegenheid is geboden het verzuim te herstellen, zijn geen gronden van het beroep ingediend.

De gemachtigde van de betrokkene heeft aangevoerd dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat de officier van justitie de gelegenheid heeft geboden om de gronden van het administratief beroep in te dienen. De gemachtigde heeft geen verzuimbrief ontvangen.

Het administratief beroepschrift d.d. 17 mei 2014 bevat geen gronden van het beroep.

Het dossier bevat twee aan de gemachtigde gerichte brieven van de officier van justitie gedateerd 11 juni 2014. Een ontvangstbevestiging van het beroep en een brief waarbij de gemachtigde in de gelegenheid wordt gesteld het verzuim de gronden van het beroep op te geven te herstellen binnen een termijn van vier weken na dagtekening van de brief. Het dossier bevat ook een brief d.d. 30 juni 2014 waarbij de officier van justitie de gemachtigde nogmaals in de gelegenheid stelt om de gronden van het beroep in te dienen. Er zijn geen gronden van het beroep ingediend. De officier van justitie heeft het beroep om die reden niet-ontvankelijk verklaard.

De gemachtigde van de betrokkene heeft bij faxbericht van 14 juni 2014 de ontvangst van "een brief van 11 juni 2014" bevestigd. Hij geeft niet aan welke van de hiervoor genoemde brieven van 11 juni 2014 dit betreft. Voorts is het verzendproces bij de CVOM met betrekking tot de verzuimbrieven zodanig ingericht dat achteraf niet kan worden vastgesteld of een verzuimbrief daadwerkelijk is verzonden (vgl. de uitspraak van het hof van 1 april 2015, gepubliceerd op rechtspraak.nl onder ECLI:NL:GHARL:2015:2418). Een deugdelijke verzendadministratie ontbreekt. Gelet op het voorgaande kan niet worden vastgesteld dat de verzuimbrieven van 11 juni 2014 en 30 juni 2014 aan de gemachtigde zijn verzonden. Het moet er daarom voor worden gehouden dat de gemachtigde niet is gewezen op het verzuim de gronden in te dienen en er niet op gewezen is dat, indien het verzuim niet (tijdig) wordt hersteld het beroep niet-ontvankelijk kan worden verklaard. De beslissing van de officier van justitie om het beroep niet-ontvankelijk te verklaren is derhalve in strijd met artikel 6:6 van de Algemene wet bestuursrecht.

Het hof acht aannemelijk dat de gemachtigde door de schending van deze rechtsregel in dit geval niet is benadeeld. Daartoe stelt het hof vast dat in het administratief beroepschrift door de gemachtigde -als professioneel rechtsbijstandsverlener- niet uitdrukkelijk en zonder voorbehoud is verzocht om een termijn voor het indienen van gronden. Dit betekent dat de officier van justitie in dit geval -aangezien de gemachtigde voldoende gelegenheid heeft gehad om de gronden in te dienen- zonder de gemachtigde te attenderen op het ontbreken van gronden en gelegenheid te bieden gronden in te dienen- het beroep ongegrond had kunnen verklaren. In dit verband wijst het hof op zijn arrest van 10 april 2017, gepubliceerd op rechtspraak.nl, ECLI:NL:GHARL:2017:3062. De gemachtigde heeft voorts bij de kantonrechter noch in hoger beroep inhoudelijke bezwaren tegen de inleidende beschikking aangevoerd en evenmin aangevoerd dat er inhoudelijke bezwaren tegen de inleidende beschikking bestaan. Onder deze omstandigheden ziet het hof aanleiding voor het oordeel dat de beslissing van de officier van justitie -ondanks de schending van artikel 6:6 van de Algemene wet bestuursrecht- met toepassing van artikel 6:22 van de Algemene wet bestuursrecht in stand kan worden gelaten.

Dit betekent dat de beslissing van de kantonrechter -zij het met verbetering van gronden- kan worden bevestigd.

Gegeven deze beslissing wijst het hof het verzoek tot vergoeding van proceskosten af.

Lees hier de volledige uitspraak.