Het komt steeds vaker voor dat benadeelden de schade die zij hebben geleden als gevolg van fraude proberen te verhalen op de bank van de fraudeur. De bank is dan betaaldienstverlener van de fraudeur (klant) en niet van een benadeelde, zodat de benadeelde ten opzichte van de bank als derde kwalificeert. Hoe kansrijk is dat beroep en welke rol speelt het transactiemonitoringsysteem van de bank hierbij?