Rechtbank Midden-Nederland 20 september 2021, ECLI:NL:RBMNE:2021:6861

De raadsvrouw bepleit vrijspraak van het ten laste gelegde. Verdachte heeft immers verklaard dat hij niet wist dat de spaarzegelboekjes vervalst waren, aangezien hij de spaarboekjes van de medeverdachte had gekregen. Volgens de raadsvrouw is voor een leek in dit geval een vervalst spaarzegelboekje nauwelijks te onderscheiden van een echt spaarzegelboekje. Om die reden is er volgens de raadsvrouw onvoldoende wettig en overtuigend bewijs in het dossier aanwezig om aan te kunnen tonen dat Verdachte minstens had moeten vermoeden dat de spaarzegelboekjes vervalst waren.

Oordeel rechtbank

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat Verdachte samen met medeverdachte het tenlastegelegde heeft gepleegd. Uit de bewijsmiddelen leidt de rechtbank af dat Verdachte wist dat de spaarzegelboekjes vervalst waren. Dit volgt, anders dan de verdediging heeft betoogd, wel degelijk uit de verklaring die medeverdachte. Deze verklaring acht de rechtbank geloofwaardig, nu medeverdachte concreet en gedetailleerd heeft verklaard en niet alleen Verdachte maar ook zichzelf met die verklaring belast. De verklaring sluit bovendien volledig aan bij de overige bevindingen in het dossier, namelijk dat Verdachte bij de Albert Heijn aan adres 2 in plaats 2 is weggerend, zonder dat er op dat moment door medewerkers van die Albert Heijn vestiging een opmerking is gemaakt over valse zegels, en vervolgens tijdens het rennen twee spaarzegelboekjes heeft weggegooid.

Bewezenverklaring

Medeplegen van opzettelijk gebruik maken van een vervalst geschrift, als bedoeld in artikel 225, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, als ware het echt en onvervalst, meermalen gepleegd en
medeplegen van opzettelijk een geschrift, als bedoeld in artikel 225, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, voorhanden hebben, terwijl hij weet dat dit geschrift bestemd is voor gebruik als ware het echt en onvervalst, meermalen gepleegd.