Zoals vaker, is het de AFM die inspireert. Dit keer in haar rol als finfluencer. Ik dubde lang over het onderwerp van deze, wat uit de kluiten gewassen, column. Dat gedub kwam doordat mijn praktijk al jaren voor een belangrijk deel bestaat uit het aanvechten van door de AFM en DNB opgelegde bestuurlijke boetes en lasten onder dwangsom. Dan stuit je wel eens op een aardig leerstuk. Zo had ik het kunnen hebben over de boetehoogte en de recente rechterlijke matigingen op grond van "algemene evenredigheid". Of over beboeting en extraterritorialiteit, respectievelijk de op dat punt nog steeds ontbrekende regelgeving. Deelnemingsvormen en de keuzes die de toezichthouders daarbij maken was ook een mooi onderwerp geweest. Kortom, ik doolde als een kind in een snoepfabriek. Tot mijn oog viel op een Linkedin post van de AFM, waarbij met naam en toenaam aandacht wordt gevraagd voor een aantal door de AFM opgelegde (hoge) boetes.

Het onderwerp van dit themanummer is '25 jaar boetes en dwangsommen in de financiële sector'. Daarin mag onzes inziens geen bijdrage ontbreken waarin wordt ingegaan op de openbaarmaking van boetebesluiten. De op De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM) rustende beginselplicht om boetes openbaar te maken betreft een uitzondering op de geheimhoudingsplicht waar beide toezichthouders uit hoofde van de financiële toezichtwetgeving toe gehouden zijn. Hierbij kan onderscheid gemaakt worden tussen de zogenaamde 'vroegtijdige' openbaarmaking van boetebesluiten en de 'latere' openbaarmaking, na het onherroepelijk worden van een besluit. De vroegtijdige openbaarmaking betreft per definitie een sanctie waarvan nog niet in rechte vaststaat dat deze terecht is opgelegd en dit kan om die reden als controversieel worden beschouwd.