Rechtbank Gelderland 12 september 2022, ECLI:NL:RBGEL:2022:6000

Verdachte is als burgermedewerker werkzaam geweest bij het Ministerie van Defensie. Uit hoofde van zijn functie wist hij hoe binnen het Ministerie van Defensie de betaling van facturen en de controle daarop plaatsvond.

Nadat er vanwege schulden loonbeslag op het salaris van verdachte werd gelegd, heeft hij facturen van het bestaande bedrijf naam 3 vervalst en daarop het bankrekeningnummer van zijn vrouw vermeld, om daarmee de kans op ontdekking van de oplichting te verkleinen. Hij heeft deze facturen vervolgens ingediend bij zijn werkgever. Verdachte heeft zijn werkgever op deze manier €35.658,95 laten overmaken op de bankrekening van zijn vrouw. Nadat de kans op ontdekking van deze oplichting toenam als gevolg van de invoering van de IBAN-naamcheck, heeft verdachte met geen ander doel dan het voortzetten van zijn oplichtingspraktijken een eigen bedrijf opgericht en namens dat bedrijf opnieuw valse facturen ingediend bij Defensie.

Hij heeft Defensie vervolgens in totaal voor een bedrag van €113.662,99 laten overmaken op de rekening van dit bedrijf en boekte het geld vervolgens naar privérekeningen. Nadat dit in de zomer van 2019 aan het licht kwam en verdachte door zijn werkgever werd geschorst, is verdachte nóg doorgegaan met zijn oplichtingspraktijken. Hij heeft opnieuw een bedrijf opgericht en ook namens dat bedrijf valse facturen ingediend bij Defensie waarna een bedrag van in totaal €4.041,24 aan hem is overgemaakt. Verdachte heeft niet alleen facturen vervalst en valse facturen opgesteld.

Om de kans op ontdekking van de oplichting te verkleinen, heeft hij onder meer een prestatieverklaring en een inkoopbon vervalst en een valse huurovereenkomst opgemaakt. Het geld dat verdachte en zijn vrouw op deze manier uitbetaald kregen, hebben zij onder meer gebruikt voor vakanties en etentjes. Met deze handelswijze heeft verdachte het vertrouwen dat zijn werkgever in hem had en dat van zijn directe collega’s ernstig beschaamd en misbruik gemaakt van overheidsgeld. Hoewel hij zich gedurende de periode dat de bewezenverklaarde feiten plaatsvonden meermaals heeft beseft dat hij verkeerd handelde, heeft hij toch steeds opnieuw gekozen voor bevrediging van zijn eigen behoefte aan geld en heeft hij zelfs toen hij geschorst thuis zat, nog geprobeerd de fraude door te zetten.

De verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 180 dagen, waarvan 179 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaar.

Lees hier de volledige uitspraak.