Trade-Based Money Laundering (TBML) is een fenomeen waarbij activa van criminele oorsprong worden verplaatst en/of verborgen en/of gelaagd via handelstransacties. Politieorganisaties en andere partijen hebben de laatste tijd meer aandacht besteed aan dit probleem. Als handelsnatie is Nederland kwetsbaar voor deze vorm van witwassen. In dit artikel bespreekt de auteur de uitdagingen bij het detecteren van TBML. TBML is moeilijk te detecteren omdat het theoretisch alle goederen kan betreffen en verschillende manifestaties kent. Relevante informatie is verspreid over verschillende publieke en private instanties. Betalingen door derden en de frequente internationale component van TBML compliceren de detectie verder. Het uitwisselen van gegevens tussen de douane en de FIOD zou kunnen bijdragen aan snellere detectie van TBML-activiteiten. Het matchen van douanegegevens op internationaal niveau zou ook kunnen leiden tot eerdere detectie.

In mei 2023 meldde de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) dat ongeveer 100.000 mensen in Nederland vatbaar zijn voor wat zij anti-institutionele complottheorieën noemen. Sommige individuen namen het idee over dat men 'soeverein' zou kunnen worden en alle banden met de overheid zou kunnen verbreken. Deze zelfverklaarde vorsten bouwen actief parallelle structuren op; niet alleen mentaal en institutioneel, maar ook financieel. In dit artikel onderzoeken de auteurs enkele van de financiële praktijken die door deze vorsten worden gepromoot en toegepast. Bovendien laten ze zien hoe hun ambities passen in een veel breder scala aan regelingen die worden aangeboden aan degenen die financieel onthecht willen raken.

Dit artikel onderzoekt het financiële beheer van de groothandel in drugs. Er worden vier kenmerken geïdentificeerd. Ten eerste is kopen op krediet niet ongebruikelijk in de groothandel. Het tweede kenmerk is aansprakelijkheid. De persoon die in het bezit is van de drugs, is ook financieel verantwoordelijk voor het betrokken bedrag. Een derde kenmerk is een hoge omloopsnelheid. Om het risico op aansprakelijkheid te verkleinen, worden de drugs zo kort mogelijk vastgehouden. Ten vierde is de groothandel in drugs nog steeds grotendeels een cashflowbedrijf. Als gevolg hiervan moeten grote hoeveelheden contant geld internationaal worden verplaatst. Vanwege het antiwitwasbeleid is het echter niet mogelijk om (regelmatig) grote sommen contant geld te storten en te verplaatsen binnen het formele financiële systeem zonder een ongebruikelijk transactierapport te genereren bij de Financial Intelligence Unit (FIU). Ondergrondse bankiers profiteren hiervan door drugshandelaren een parallelle betalingsstructuur aan te bieden. Zonder hun diensten zou de groothandel in cocaïne waarschijnlijk veel minder efficiënt zijn en daarom kleiner.