Artikel: Het witwassen van criminele winsten
/Criminele geldstromen worden gezien als de drijvende kracht achter de georganiseerde criminaliteit en achter wat we inmiddels al geruime tijd ‘ondermijning’ zijn gaan noemen. Dat is ook terecht. Georganiseerde criminaliteit is immers vaak gericht op geldelijk gewin, een activiteit als drugshandel levert sommige daders ook daadwerkelijk grote rijkdom op, en welvarende beroepscriminelen vormen in potentie een bedreiging voor onze rechtsstaat. Dit is kort gezegd de wat mij betreft terechte grondslag onder het antiwitwasbeleid. Het is echter jammer, want improductief, wanneer de rationele basis onder het debat over georganiseerde criminaliteit en witwassen wordt aangetast door ongefundeerde uitspraken, klinkklare nonsens of als wetenschap verpakte schijnexactheid.
In dit artikel gaat de auteur eerst kort in op wat witwassen eigenlijk is. Vervolgens bespreekt hij twee, respectievelijk journalistieke en wetenschappelijke, uitingen die een meer of minder prominente plek hebben in het debat over georganiseerde criminaliteit en witwassen, maar een (voldoende) empirische basis ontberen. Het gaat daarbij om het schrijven en tv-optreden van Roberto Saviano, de Italiaanse journalist die in feite de Nederlandse belastingregelgeving verantwoordelijk stelt voor de moordaanslag op Peter R. de Vries. Daarnaast houdt hij een veelgebruikte schatting van de omvang van witwasstromen tegen het licht. Het gaat daarbij om de schattingen van Brigitte Unger en collega’s (2018), waarin wordt voortgebouwd op het model van John Walker, dat op zijn beurt weer met name berust op expertschattingen.Tot slot betoogt de auteur dat een vraag als ‘hoeveel wordt er jaarlijks witgewassen?’ weliswaar uit een begrijpelijke behoefte voortkomt, maar bij de huidige stand van kennis eigenlijk ongeschikt is als onderzoeksvraag.
Lees verder:
Het witwassen van criminele winsten. Over feiten, fabels en vragen die je eigenlijk (nog) niet zou moeten stellen door E. Kruisbergen in Justitiële Verkenningen
