Gerechtshof Den Haag 22 september 2020, ECLI:NL:GHDHA:2020:2004

De verdachte in deze zaak wordt veroordeeld wegens medeplegen van gewoontewitwassen en bijstandsfraude tot een gevangenisstraf van 24 maanden, waarvan 8 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaren.

Vordering benadeelde partij

De advocaat-generaal heeft ter terechtzitting in hoger beroep het hof verzocht om ambtshalve de schadevergoedingsmaatregel op te leggen, nu slachtoffer in eerste aanleg bij vergissing op een foutief adres is aangeschreven, waardoor dit slachtoffer zich in eerste aanleg niet op correcte wijze met een vordering tot schadevergoeding als benadeelde partij heeft kunnen voegen.

De raadsman heeft zich verzet tegen het ambtshalve opleggen van de schadevergoedingsmaatregel, nu dit in onderhavig geval zou indruisen tegen het wettelijk systeem.

Het hof overweegt dat artikel 51f van het Wetboek van Strafvordering bepaalt dat degene die rechtstreeks schade heeft geleden door een strafbaar feit, zich als benadeelde partij kan voegen in het strafproces met een vordering tot vergoeding van die schade. Los van een door de benadeelde partij ingestelde vordering kan de rechter, eventueel ambtshalve, de in artikel 36f, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde schadevergoedingsmaatregel opleggen, indien en voor zover de verdachte jegens het slachtoffer naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht.

Het hof zal, anders dan gevorderd door de advocaat-generaal, niet overgaan tot het opleggen van de schadevergoedingsmaatregel en overweegt daartoe als volgt.

Naar het oordeel van het hof bestaat er onvoldoende zekerheid omtrent de vraag of slachtoffer ten gevolge van het onder 1 bewezenverklaarde feit thans nog enige schade lijdt. Onder die omstandigheden ziet het hof geen aanleiding over te gaan tot het opleggen van een schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van de slachtoffers, ook niet schattenderwijs.

Lees hier de volledige uitspraak.