Binnen georganiseerde criminaliteit wordt op verschillende wijzen gebruikt gemaakt van virtuele valuta, zoals crypto valuta en prepaid debit- en creditcards. Dit gebruik kan behulpzaam zijn bij de opsporing van criminele gelden. De opsporing lijkt echter nog niet gericht op alle vormen van gebruik. Om de opsporing te verbreden en te verdiepen, lijkt grondig onderzoek naar de werkwijzen, meer mankracht en middelen en beter toezicht op de uitgifte van debit- en creditcards nodig. Dit blijkt uit onderzoek dat de TU Delft uitvoerde op verzoek van het WODC.

Zowel opsporingsdiensten als cybercriminelen maken dankbaar gebruik van de kansen die digitale technologieën bieden. De inzet hiervan door beide groepen zorgt voor inbreuk op privacy van burgers. De huidige wetgeving schiet tekort in de bescherming hiertegen, concludeert hoogleraar Privacy en Cybercrime, Bart Schermer in zijn oratie op 7 november. Hoewel de criminaliteitscijfers al jaren dalen, laat cybercrime een tegenovergestelde trend zien. Nieuwe technologie werkt als een katalysator voor nieuwe criminele gedragingen, zo stelt Schermer. De opbrengsten van cybercrime zijn hoog, terwijl de pakkans klein is. Digitale technologieën maken het plegen van misdrijven eenvoudiger, terwijl de opsporing juist moeilijker wordt.

Strafrechtadvocaten vragen met een open brief aandacht. Zij maken zich grote zorgen over de strafrechtspleging in Nederland. Sinds enige jaren zijn de politie en het openbaar ministerie zich in de opsporing in toenemende mate gaan richten op het in beslag nemen, aftappen en hacken van versleutelde communicatiediensten. Het Nederlandse Team High Tech Crime van de politie neemt daarbij een sleutelrol in vanwege diens grote, technische expertise – een dubieuze eer, gezien het feit dat Nederland al jarenlang koploper is in het afluisteren van telefoongesprekken.