Hoge Raad 24 september 2024, ECLI:NL:HR:2024:1290

De Hoge Raad heeft een uitspraak gewezen over het notarieel verschoningsrecht. De Hoge Raad vernietigt de ongegrondverklaring van het beklag namens twee niet-verdachte notarissen tegen het – in een strafrechtelijk onderzoek tegen een andere notaris gelegde – beslag op stukken waarin hun namen voorkomen. De rechtbank heeft onvoldoende gemotiveerd dat zich zeer uitzonderlijke omstandigheden voordoen die doorbreking van het verschoningsrecht van deze notarissen rechtvaardigen. Het enkele feit dat op grond van een eerdere beslissing van de rechtbank het verschoningsrecht van de verdachte notaris wel mocht worden doorbroken volstaat daarvoor niet.

Hoge Raad 3 september 2024, ECLI:NL:HR:2024:1107

De strafkamer van de Hoge Raad heeft het cassatieberoep van een GGZ-instelling tegen de afgifte van een calamiteitenrapport in een medische strafzaak afgewezen. Het Openbaar Ministerie had het rapport bij de instelling opgevraagd om het overlijden van twee patiënten, die tevens bewoners waren, te onderzoeken. De ene patiënt, een man, had zijn vrouw – eveneens patiënte – omgebracht en daarna zelfmoord gepleegd. Er waren voorafgaand aan deze gebeurtenissen signalen die erop wezen dat dit zou kunnen gebeuren. Het strafrechtelijk onderzoek is gericht op de vraag of de GGZ-instelling of haar medewerkers hiervoor strafrechtelijk verantwoordelijk kunnen worden gehouden.

Aan de deken van de (Haagse) Orde van Advocaten, belast met het toezicht op de advocatuur, en het Bureau Financieel Toezicht (hierna: BFT) waar het toezicht op het notariaat (extern) is ondergebracht, komt in het kader van hun toezichthoudende taak een zelfstandig verschoningsrecht toe. Dat adviseert advocaat-generaal (AG) Spronken de Hoge Raad in haar conclusies van vandaag die gaan over de onder de deken en het BFT inbeslaggenomen toezichtrapporten voortkomend uit onderzoek naar fraude door een notaris van het kantoor Pels Rijcken. In de zaak van de deken is er volgens de AG ook geen sprake van zeer uitzonderlijke omstandigheden die maken dat het verschoningsrecht moet wijken voor de waarheidsvinding. In de zaak van het BFT komt de AG aan beantwoording van deze vraag niet toe.