Getuigenverklaringen spelen een centrale rol in strafzaken, maar hun betrouwbaarheid is niet vanzelfsprekend. Uit rechtspsychologisch onderzoek blijkt dat getuigen onderhevig zijn aan talloze beïnvloedende factoren. Fouten kunnen ontstaan tijdens het waarnemen van een gebeurtenis, het opslaan van herinneringen, of het reproduceren ervan. Bovendien is het mogelijk dat getuigen bewust onjuiste informatie verstrekken. Indien de rechter een onware getuigenverklaring als bewijs toelaat, kunnen fatale fouten optreden: een schuldige verdachte wordt vrijgesproken of een onschuldige veroordeeld. Kesteloo onderzoekt daarom in haar proefschrift hoe het Nederlandse strafrecht omgaat met deze risico’s, en in hoeverre het systeem getuigenverklaringen betrouwbaar en eerlijk weet te benutten.