In korte tijd verschenen twee interessante uitspraken over de (niet-)anonimisering van vonnissen op Rechtspraak.nl. In beide zaken verzocht het Openbaar Ministerie om de naam van de verdachte ongeanonimiseerd te publiceren. De uitkomst was echter verschillend: de rechtbank Rotterdam gaf het verzoek wel gehoor, het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden niet. Wat maakt het verschil?
Read MoreOp 2 april behandelde de rechtbank Amsterdam een grootschalige btw-carrouselfraude. Het ging om bonafide telecombedrijven die in totaal 7.7 miljoen euro btw betaalden voor gefingeerde belminuten geleverd door Nederlandse bedrijven die onderdeel bleken van een criminele organisatie die tot doel had onjuiste belastingaangiften te doen en valsheid in geschrifte te plegen. Het Openbaar Ministerie eiste gevangenisstraffen tot 3 jaar tegen 5 natuurlijke personen. Het ging om de feitelijk leidinggevenden van Nederlandse vennootschappen en enkele anderen die deze fraude in Nederland mogelijk maakten.
Read MoreRechtbank Rotterdam 26 februari 2025, ECLI:NL:RBROT:2025:3470
De meervoudige raadkamer van de rechtbank Rotterdam buigt zich over een beklag ex artikel 552a Wetboek van Strafvordering, ingediend door drie klagers: een natuurlijk persoon en twee rechtspersonen. Het beklag richt zich tegen een door het Europees Openbaar Ministerie (EOM) gelegd conservatoir beslag op onroerende zaken en bankrekeningen. Het strafrechtelijk onderzoek richt zich op vermoedelijke grootschalige btw-fraude, het opmaken en gebruiken van valse facturen, valsheid in geschrifte en mogelijke deelname aan een criminele organisatie.
Read MoreSinds 1 februari 2025 past het OM de strafbeschikking vaker toe bij veelvoorkomende vermogenscriminaliteit, zoals winkeldiefstal en heling. Deze intensivering heeft vragen opgeleverd, zoals ook is gebleken in het rondetafelgesprek van de commissie van Justitie en Veiligheid van de Tweede Kamer op 26 maart 2025. Hier is door het College op gereflecteerd en dit heeft aanleiding gegeven tot een aantal aanpassingen.
Read MoreHoge Raad 11 maart 2025, ECLI:NL:HR:2025:349
Bij de bepaling van de hoogte van het wederrechtelijk verkregen voordeel kunnen slechts de kosten die in directe relatie staan tot het delict, gelden als kosten die voor aftrek in aanmerking komen. De wetgever heeft de rechter grote vrijheid gelaten of en, zo ja, in welke mate hij rekening wil houden met dergelijke kosten. De rechter is in het algemeen niet verplicht om de beslissing daarover te motiveren. Dat is anders als namens de betrokkene gemotiveerd en met specificatie van de betreffende posten het verweer is gevoerd dat bepaalde kosten bij de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel moeten worden afgetrokken. Dan moet de rechter bij verwerping van het verweer in zijn uitspraak gemotiveerd tot uitdrukking brengen hetzij dat de gestelde kosten niet kunnen gelden als kosten die in directe relatie staan tot het delict, hetzij dat zij wel als dergelijke kosten kunnen gelden maar dat zij – al dan niet gedeeltelijk – voor rekening van de betrokkene moeten blijven.
Read More
