De Hoge Raad heeft op 15 oktober uitspraak gedaan in twee zaken over artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW): het zich zo gedragen dat een aan zijn schuld te wijten verkeersongeval plaatsvindt waardoor een ander wordt gedood of zwaar gewond raakt. De Hoge Raad geeft in de eerste zaak nadere uitleg aan het begrip ‘schuld’ en in de tweede zaak aan het begrip ‘roekeloosheid’.
Read MoreHoge Raad 24 september 2024, ECLI:NL:HR:2024:1285
De verdachte in deze zaak is veroordeeld wegens – heel kort gezegd – faillissementsfraude. Aangevoerd wordt dat uit het arrest van de civiele kamer van het hof volgt dat het benadelingsbedrag aanzienlijk lager is dan waar in strafrechtelijke procedure vanuit is gegaan en dat strafkamer van het hof, zou het bekend zijn geweest met dit bedrag, lagere straf of geen straf aan aanvrager zou hebben opgelegd. Daarmee wordt volgens de Hoge Raad miskend dat onder “minder zware strafbepaling” als bedoeld in art. 457.1.c Sv moet worden verstaan strafbepaling met minder zware strafbedreiging. Oplegging door rechter van andere (minder zware) sanctie of achterwege laten van oplegging van sanctie valt daar niet onder.
Read MoreAuteurs hebben onderzoek gedaan naar de vraag in hoeverre bestuurders persoonlijk aansprakelijk kunnen worden gesteld voor schendingen van de CSRD en CSDDD. Deze vraag is zowel vanuit civielrechtelijk als strafrechtelijk perspectief onderzocht. Hoewel de CSRD en CSDDD geen bepalingen over bestuurdersaansprakelijkheid bevatten, kunnen deze richtlijnen toch vergaande implicaties voor bestuurders hebben. Auteurs betogen onder meer dat een terughoudende maatstaf voor het aannemen van bestuurdersaansprakelijkheid passend is gelet op de complexiteit van de richtlijnen, en dat dit noodzakelijk is om ambitieuze bestuurders te behouden.
Read MoreWil jij je bezighouden met wetenschappelijk juridisch onderzoek op het hoogste niveau? Onderzoek doen voor en meeschrijven aan conclusies en uitspraken van de Hoge Raad? Dan is de functie medewerker wetenschappelijk bureau iets voor jou! Solliciteer nu.
Read MoreHoge Raad 11 oktober 2024, ECLI:NL:HR:2024:1418
Verweerster vordert in dit kort geding een bevel aan de Staat (de officier van justitie) om hoger beroep in te stellen in een strafzaak waarin de verdachte is vrijgesproken en zij als slachtoffer gebruik heeft gemaakt van haar wettelijk spreekrecht. De politierechter heeft haar ter zitting in eerste aanleg ten onrechte beperkt in de uitoefening van dat recht en in een hoger beroep wilde zij alsnog onbeperkt van dat recht gebruikmaken. De officier heeft geweigerd om hoger beroep in te stellen omdat er volgens haar onvoldoende bewijs is voor een veroordeling. De voorzieningenrechter heeft de vordering tegen de Staat toegewezen en het hof heeft die beslissing bekrachtigd. In een eerder geëindigd tweede kort geding is een vordering van verweerster afgewezen om de Staat te verbieden het hoger beroep dat is ingesteld op grond van het vonnis van de voorzieningenrechter in dit kort geding, weer in te trekken. Het hoger beroep in de strafzaak is dus niet doorgezet. De beslissing van het hof in dit kort geding ziet dan ook alleen op de juistheid van de daarin in eerste aanleg gegeven beslissing.
Read More
